درد خودبيني از ديدگاه مولوي

قوي ترين و بدترين رذيله ي اخلاقي در دستگاه فكري مولوي، درد خودبيني است. مولوي درد خودبيني را مانع خدابيني، حجابِ شهود حقيقت، موجب تفرقه و پريشان ي، منشأ همه تباه يها و ويراني هاي روحي و اخلاقي ميداند. در نقطه ي مقابل، پرهيز از درد خودبيني را باعث تقويت حس نوع دوستي، معطر شدن روح آدمي و حصولِ معرفت حق ميشمارد. اين مقاله، به واكاوي و تبيين درد خودبيني در آثار مولوي ميپردازد و نيز سيري است در عبارات و اشارات تأمل برانگيز اين عارف از خود رسته و به خدا پيوسته دربار هي چيستي درد خودبيني، منشأ و سرچشمه ي درد خودبيني، عوارض درد خودبيني، اثرات پرهيز از درد خودبيني، راه شناخت درد خودبيني، عوامل درمان كننده ي درد خودبيني، و اين كه انسانها بايد با درمان دردُ خودبيني، درد خدابيني در دل حاصل كنند تا به سر منزل مقصود رهنمون گردند.