سيماي معشوق در « فال چِل‌سُرو(چهل‌سرود)»لَكي

چِل‌سُرو به معنى چهل‌سرود يا چهل تك‌بيت به زبان لَكي است؛ كه به صورت فال و براى پى‌بردن به سرانجامِ نيتى كه شخص گيرندۀ فال در دل دارد، گرفته مى‌شود. اين رسم دلنشين كه يكي از مظاهرِ ادبي مناطق لرستان، ايلام و كرمانشاه است؛ از قدمت زيادي در ميان مردمان اين نواحي برخوردار است. معشوق در ابيات اين فال جايگاه ويژه‌اي دارد.از اين روي در مقالۀ حاضر به بررسي سيماي معشوق در ابياتِ اين فال پرداخته شده‌است تا در كنار توصيفِ سيماي معشوق در ابيات چهل سرو، اين رسم ادبي در جامعۀ فرهنگ و ادب ايران بهتر شناخته‌گردد. از پژوهش پيش رو كه به روش توصيفي- تحليلي انجام گرفته‌است، نتايجي حاصل شد كه نشان از اوصاف ظاهري متمايز و استعارات و تشبيهاتي با وجه شباهت‌ها و اركاني متفاوت است كه معشوق ابيات فال چهل‌سرو را از معشوق شناخته‌شدۀ ادب فارسي جدا مي‌كند و اين نكته بدون شك متأثر از محيط و شرايط جغرافيايي مناطق غرب كشور است.

this article has no abstract