مقايسة سلوك مرغان منطق‌الطّير با رفتن بني‌اسرائيل به ميقات

رفتن برگزيدگان بني‌اسرائيل به همراه پيامبرشان به كوه طور، يكي از ماجراهاي اين قوم در قرآن است و البتّه همچون ديگر موضوعات قرآني به يقين بر ذهن و زبان فرهيختگان اهل دل، مژثر بوده است. از ديگر سو، منطق‌الطّير حكيم عطّار نيشابوري از برترين منظومه‌هاي عرفاني ايران‌زمين و ادبيّات فارسي به شمار مي‌رود كه طرحي از يك سلوك عارفانه به سوي سيمرغِ حقيقت را در منظر ما قرار مي‌دهد. آيا نمي‌توان شباهت‌هايي ميان اين دو سلوك ديد؟ اگر بتوان سلوك را رفتني براي رسيدني دانست، ميان همة سيرها و سلوك‌ها پيوندي برقرار است، خواه محسوس و زوديافتني و خواه نامحسوس و ديرياب.فرضية اين نوشتار، امكان وجود ارتباطي اگرچه غريب ميان اين ماجراي قرآني و داستان عرفاني است: حركت نخبگان، رهبري آزموده، ميعادي در كوه، عذرها و بهانه‌ها، ممات و حياتي در انتهاي مسير يا همان فنا و بقا و نيز عرضة تجلّي حقّ از جملة شباهت‌هاست؛ اگرچه تفاوت‌هايي هم وجود دارد. در هر صورت، هيچ اصراري بر صحت اين مدعا نيست و نقد و داوري اين نظريه بر عهدة ارباب فكرت و اهل نظر.

this article has no abstract