سنجش نابرابري فضايي مناطق شهري از منظر فقر كالبدي (مطالعه موردي در منطقه شهري يزد)

فاقد عنوان لاتين

محيط­ هاي شهري، سيستم­ هاي پيچيده با پديده هاي پيچيده، روابط و تعاملات متعدد بين اجزا هستند. فقر نيز يكي از اين پديده هاي پيچيده است كه به واسطة اثرهاي سوء آن، كانون توجه قرار گرفته است و نياز به رويكردي چندبعدي دارد. شهر يزد بعنوان بزرگترين واحد تاريخي استان يزد كه جمعيت شهري آن يك روند صعودي را طي سال­هاي اخير نشان مي دهد و در مقابل نوع مصالح مورد استفاده در شهر يزد طي دهه هاي اخير، تغييرات چشمگيري را شاهد بوده است بدنبال اين تغييرات فقر شهري، شهر يزد را مانند اغلب شهرهاي بزرگ كشور با مشكلات و مسائلي روبرو ساخته است ميزان اين فقر از نظر عامل كالبدي در محلات مختلف شهر يزد يكسان نيست به منظور برنامه ريزي جهت مقابله با گستره فقر شهري شناسايي و الويت بندي محلات از اهميت خاصي برخوردار است. بنابراين پژوهش حاضر از نوع كاربردي - توسعه اي و روش بررسي آن پيمايشي در پي اين هدف است كه گستره فقر شهري محلات منطقه شهري يزد را با شاخص هاي كالبدي الويت بندي و معرفي نمايد. كه با بررسي هاي ميداني اطلاعات شاخص هاي كالبدي 50 محله منطقه شهري يزد جمع آوري و با نرم افزارهاي Gafer، VISIO، ArcGIS و SPSS و آزمونهاي آماري مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج تحقيق محلات كشتارگاه، عيش آباد و اكرم آباد محروم ترين و محلات رسالت و امام حسين نسبت به ديگر محلات محروميت كمتري در شاخص كالبدي نسبت به ديگر محلات دارا مي باشند.