نماد شناسي اجتماعي و زباني طـعنه و كنـايه در آثار فيروزه جزايري (دوما) بر پايه‌ي نظرآرتور پُلارد

نمادشناسي به بررسي نمادها و تبيين صورت هاي كاربردي آن مي پردازد كه مي تواند شامل ارجاعات تاريخي فرهنگي، نشانه شناسي و معناشناسي گردد. زماني كه نمادشناسي با گونه هاي شوخ طبعي همچون طعنه پيوند ميخورد، ويژگي هاي استعاري و كنايي طعنه برجسته مي شود. در مقاله ي حاضر پس از بررسي معنا و كاربرد طعنه و تفكيك مرزهاي آن با كنايه، تفاوت هاي بارزي ميان اين دو دريافت شد كه نمونه هاي آن در تحليل نمادشناسيِ اين گونه از شوخ طبعي در دو اثر قابل اعتناي فيروزه جزايري با عنوان عطر سنبل، عطر كاج و لبخند بي لهجه با اتكا به نظريات آرتور پُلارد قابل ملاحظه است. آرتور پلارد، نويسنده ي معاصر انگليسي ( 1922 م.) نيز در كتاب طنز كه از كتاب هاي مؤثر و راهگشا در شناخت گونه هاي شوخ طبعي است طعنه را در تقسيم بندي هاي خود به عنوان يكي از بن مايه هاي اصلي طنز قرار داده است.