واكاوي زمين‌ساخت با استفاده از شاخص‌ها و شواهد ژئومورفولوژيكي (مطالعه موردي: حوضه آبخيز كرگانرود تالش در غرب استان گيلان)

شاخص‌هاي ژئومورفولوژيكي ابزار مناسبي را براي درك كاركرد و درجه پويايي اين فرايندها معرفي مي‌نمايند. در اين مقاله از هشت شاخص ژئومورفولوژيكي سينوزيته جبهه كوهستان(Smf)، عدم تقارن حوضه زهكشي (AF)، نسبت پهناي كف دره به ارتفاع دره(VF)، شكل حوضه(Bs)، تقارن توپوگرافي عرضي(T)، منحني هيپسومتري حوضه(Hc)، پيچ و خم رود (S) و گراديان طولي رود (SL) براي تعيين وضعيت نو زمين‌ساختي حوضه آبخيز كرگانرود تالش استفاده شده است. روش تحقيق بر پايه تحليل فرم و فرآيند و داده‌ هاي كتابخانه‌ اي و نقشه‌ هاي توپوگرافي، نقشه ‌هاي زمين ‌شناسي و تصاوير راداري و همچنين چند فقره بازديد ميداني استوار بوده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد حوضه آبخيز كرگانرود به‌عنوان يكي از حوضه ‌هاي كوهستاني كشور در شمال غرب استان گيلان و شهر تالش واقع شده است. عبور گسل سراسري آستارا – تالش به طول حدود 400 كيلومتر در پايين دست دامنه ‌هاي شرقي مشرف به جلگه گيلان، گسل نئور در نزديكي خط‌الرأس و نيز چين‌خوردگي ‌ها، بيانگر فعال بودن نئوتكتونيك و نيز ظهور پديده ‌هاي مهم زمين‌ساختي در اين منطقه مي‌باشد. در راستاي رسيدن به اهداف تحقيق از شاخص ‌هاي هفت ‌گانه ژئومورفولوژيكي حاكي از آن است كه حوضه كرگانرود، از نظر نو زمين‌ساختي فعال، بيشترين شواهد فعال بودن تكتونيك در جنوب حوضه مي‌باشد.