بررسي شيوه‌هاي اطناب و بسط كلام در شعر فريدون مشيري

The study of the long-term methods of speech in Fereidun Moshiri's poetry

با وجود اينكه شعر نو مدعي است از بسياري از قيد و بندهايي كه شعر كلاسيك را به درازا مي­ كشاند خود را رها ساخته است، اما هنوز نتوانسته است خود را از بسط كلام بي­ نياز بداند. خصوصيت تصويرگرايي شعر معاصر همراه با توصيف ­هاي دلپذير، تكرارها، آوردن مترادف­هاي ادبي، تفسير و تبيين كلام، آوردن جملات معترضه و... به ناگزير شعر معاصر را به بسط كلام وا داشته است. در اين مقاله نويسنده كوشيده است به شيوه­ توصيفي ـ تحليلي به موارد بسط كلام از ديدگاه علم معاني به شعر فريدون مشيري يكي از شاعران معاصر بپردازد و موارد ايجادكننده­ اطناب را در شعر او مورد بحث و بررسي قرار دهد. نتايج نشان مي ­دهد: بزرگترين دستاويز مشيري براي ايجاد هم حسي در مخاطب گرايش به توصيف است كه اين مورد بيش از ديگر موارد باعث اطناب در شعر او شده است. از ديگر دلايل طولاني شدن كلام مشيري تكرار واژه ­ها و جملات در ميان اشعار است كه اين ويژگي نيز به طرز چشم­ گيري سخن او را به درازا كشانده است. رد پاي ديگر موارد اطناب كلام نيز در شعر او به وضوح قابل پيگيري است.

Despite the fact that the new poem claims to have released itself from many of the clauses that prolong the classical poetry .But has not yet been able to be independent of expansion of speech. The characteristic of contemporary poetic, illustration with nice descriptions, repetitions, bringing literary synonyms, interpreting and explaining words, bringing sentences and ... Inevitably, has made contemporary poetry expanded. The writer has tried in this article in a descriptive-analytical way, to pay to the expansion of the word of poetry of Fereidoun Moshiri a contemporary poet from the perspective of the science of meanings. an‎d discusses the issues of prolixity in his poem. The results show. The greatest excuse is to describe the tendency to create a sentiment in the audience .This case has been made his poetry verbose more than the others. Another reason for prolonging the word is repetition of words and sentences among the poems that this feature has dramatically extended its speech. The other footprint of verbalism is clearly in his poem.