وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﺳﺒﮑﯽ دﯾﻮان ﮔﻠﺸﻨﯽ ﺑﺮدﻋﯽ

ابراهيم گلشني بردعي يكي از عارفان بزرگ طريقه خلوتيه است كه شخصيت ادبي و عرفاني وي در نزد اهل تحقيق و ادب چندان شناخته نيست. گلشني در عرفان صاحب طريقت خاص بود و مريدان زيادي داشت چنان كه طريقه گلشني در سرزمين هاي عثماني و مصر، منسوب به اوست. او در سرودن انواع شعر به فارسي و تركي دست داشت. نسخه خطي ديوان وي كه در كتابخانه فاتح استانبول به شماره 3866 نگه داري مي شود، مشتمل بر اشعاري در قالب قصيده و غزل مي باشد. بررسي اشعار ديوان گلشني نشان مي دهد كه تاثير پذيري وي در سبك شعري و مضامين از مولوي تاثير پذيرفته و از پيروان وي به شمار مي آيد. مسئله اصلي اين پژوهش تعيين مختصات عمده سبكي در ديوان گلشني بردعي است. نتايج پژوهش ثابت مي كند كه در شعر گلشني بردعي استفاده از لغات كهن فارسي، ابداع تركيبات نو، تاثيرپذيري گسترده از آيات و احاديث و مضامين عرفاني بسامد بالايي دارد. شعر گلشني به دليل وجود واژگان و تركيبات كهن و تاثيرپذيري از زبان تركي و عربي شعري دشوار بوده ولي از تعقيد و پيچيدگي معنوي بدور است. كاربرد هنري رديف را نيز مي توان به عنوان يكي از ويژگي هاي بارز شعر وي دانست.