بررسي تطبيقي زيبايي‌شناسي تأكيد و ادوات آن در زبان و ادبيات عربي و زبان و ادبيات فارسي

A Comparative Study of Aesthetics of Emphasis and Its Instruments in Arabic Language and Literature and Persian Language and Literature

زبان مهم‌ترين ابزار ارتباط و پيوند ميان انسان‌ها براي بيان مفاهيم ذهني آن‌ها و مجموعه‌اي از نشانه‌هاست كه براي پيام‌رساني به كار مي‌رود. براي آنكه اين پيام‌ها به‌ راحتي از گوينده به شنونده منتقل شود، گاهي با نشانه‌هايي همراه مي‌گردد تا شنونده همان پيامي را كه مورد نظر گوينده است دريافت كند. يكي از اين نشانه‌ها در زبان عربي و فارسي، «تأكيد يا توكيد» است كه ضمن ايجاد طراوت و زيبايي در ساختار، به اقتضاي شرايط گيرنده و فرستنده، گوينده موظف است كه از آن به عنوان عنصر اساسي و اثر گذار بهره جويد تا علاوه بر خلق اثري زيبا در ساختار، پيامي شيوا و رسا و مؤثر را نيز عرضه كند. اين پژوهش با تكيه بر روش توصيفي‌ ـ تحليلي و با رويكرد زيبايي‌شناختي، مي‌كوشد ضمن ارائة كاركرد نشانه‌هاي تأكيد به بررسي كاربرد و نقش آن در زبان عربي بپردازد و معادل‌هاي آن را در زبان فارسي بررسي كند. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه اولاً برخي از ابزار‌هاي تأكيد در زبان عربي، در زبان فارسي معادلي مناسب دارند و برخي ديگر مختص زبان عربي يا فارسي‌اند. و ثانيا انتخاب عبارت يا درجات مختلف تأكيد و يا حتي بدون چاشني تأكيد كاملا هوشمندانه، هدفمند، و در خدمت محتوا و به منظور مناسب‌سازي كلام با نياز گيرندة پيام و تأثير‌گذاري هر چه بيشتر و بهتر در اوست.

Language is the most important means of communication and link among human beings to express their concepts and is a symbolic system for communication. In order for the messages to be conveyed successfully between the interlocutors, it is sometimes necessary to be accompanied by certain signs so that the recipient of the message receives what was exactly meant by the addresser. This process in Arabic and Persian is known as “Emphasizing or the Emphasis”. This study, using an inductive-inferential research design within a linguistic approach, tried to investigate the functions of the emphatic devices as tools, function words and style in the contemporary Arabic language while finding their Persian equivalents. The findings revealed that the emphatic tools have lost their emphatic role in modern Arabic and are solely used for the sake of textual coherence; therefore, there is no equivalent for them in Persian. The emphatic role of some of these words such as “Ghad” have been fainted and just play a role in determining the type of the verb. Another group of them like “Emphatic N” is rarely used in modern texts. However, emphatic styles have still kept their emphatic role and their equivalents can be easily found in Persian.