ارزيابي ريسك و عدم قطعيت خسارات مالي ناشي از سيلاب هاي رودخانه اي در مناطق شهري (منطقه مورد مطالعه: حوضه آبريز كن)

Evaluating Risk of Economic Loss due to River Flood in Urban areas (Study Area: Kan Watershed

در اين مقاله به ارزيابي خسارت مستقيم ناشي از سيلاب بر ساختمان ها و دارايي ها و محتويات داخل ساختمان در مناطق شهري پرداخته شده است. ارزيابي ريسك و مديريت سيلاب هاي شهري نيازمند وجود يك الگوريتم مشخص براي برآورد خسارت هاي اقتصادي ناشي از سيلاب مي باشد. در اين تحقيق از مشخصه هاي هيدروليكي عمق و سرعت جريان براي تعيين منطقه در معرض تخريب در هنگام بروز سيل و سپس عمق جريان براي تخمين ميزان خسارت اقتصادي ناشي از سيلاب با دوره بازگشت هاي 2، 5، 10، 25، 50، 100، 200 و 500 ساله براي ساختمان هاي بجاي مانده در منطقه مورد مطالعه استفاده گرديد. در الگوريتم توسعه يافته از منحني هاي عمق- خسارت 5 مدل مختلف استفاده به عمل آمد و ميزان خسارت حاصله از سيلاب هاي طرح و در نهايت خسارت سالانه مورد انتظار وارد بر ساختمان و محتويات داخل آن (EAD) محاسبه گرديد. با استفاده از اين تخمين ها، مناطق بحراني براي مديريت ريسك سيلاب در منطقه مطالعاتي شناسايي شدند. نتايج نشان داد كه استفاده از منحني هاي عمق- خسارت مدل Arrighi et al. (2013) به نتايجي منطقي تر رسيده و در شرايط نبود داده مناسب مي توان از آن براي مطالعات مربوط به مديريت ريسك و بيمه سيل استفاده نمود. در نهايت به بررسي عدم قطعيت منحني عمق- خسارت با استفاده از روش تخمين واريانس مرتبه اول (FOVE) جهت در نظر گرفتن باند اطمينان براي ميزان خسارت برآورد شده، پرداخته شد. با استفاده از روش ارائه شده در اين مقاله مي توان يك تخمين سريع با تقريب قابل قبول از ريسك سيلاب را بخصوص در مناطقي كه از لحاظ تامين داده هاي تفصيلي مربوط به دارايي هاي منقول و غيرمنقول با مشكل مواجه مي باشند، بدست آورد.

In this paper, direct loss to structures and their properties due to rivers’ floods in urban areas was investigated. Risk evaluation and flood management require an algorithm for evaluating economic loss due to flood. In this research, hydraulic properties such as depth and flow velocity were used to detect the destroyable areas during the flood event. Then the flow depth was used to estimate the economic loss due to floods with different return periods; 2, 5, 10, 25, 50, 100 and 500-year. The economic loss due to floods was calculated using the depth–loss functions of five different models. Furthermore, the costs of expected annual damage (EAD) for structures in the study area were determined for plan floods, of which the critical areas at the region were distinguished. The results showed that using depth-loss function of Arrighi et al. (2013) is more logic in the study area and it can be employed for risk management and flood insurance studies when the proper data are not exist. Finally, the depth-loss functions’ uncertainty were investigated using the First Order Variance Estimation (FOVE) method and the estimated loss confidence interval was determined. The procedure introduced in this paper provides a tool for rapid and acceptable approximation for risk assessment in urban flood-prone areas, especially where detailed information about structures and their pertinent properties cannot be provided.