اخوان؛ نماد اميد در نمود ياس سياسي (بررسي نمادگرايي در اشعار اجتماعي ـ سياسي اخوان ثالث)

(Akhavan; The Symbol of Hope in the Demonstration of Political Despair (The Exploration of Symbolism in the Social-Political Poems of Akhavan Sales

كودتاي 28 مرداد 1332 از جمله حوادثي است كه بر افكار و عمق احساسات عمومي ايرانيان تأثير گذاشته و درون‌مايه‌اي از احساسات نوميدانه، سرخوردگي و دل‌مردگي را به ارمغان آورد كه گرماي مرداد را به سردي زمستاني بي‌روح مبدل كرد. در اين برهه از زمان كه داستان، نقاشي و هنرهاي ديگر در بازتاب واقعيت‌هاي اجتماعي، هنوز چندان جدي گرفته نمي‌شدند، شعر به مثابه پرچمدار هنر و فرهنگ چونان آيينه‌اي كه توان بازتاب بسياري از مسايل اجتماعي آن روز را داشت، ابزار اِبراز تعهد شاعراني چون اخوان ثالث قرار گرفت. او شيوه و شگردهاي «تمثيل‌هاي شاعرانه» را در اشعار نيمايي خود، بر اساس يأسي فلسفي كه نتيجة سرخوردگي از شكست اجتماعي و سياسي سال 1332 بود، آن‌گونه به كار گرفت كه توانست اعتراض خود نسبت به جامعه‌اي متشكل از انسان‌هايي خودمدار و بيگانه با حقايق اجتماعي را بيان كند. اين رويه در شيوه و منش اشعار به ظاهر سراسر غم‌آلود اخوان، حكايت از آن دارد كه از رهگذر واقع‌نگري و پردازش رخدادهاي اجتماعي ـ سياسي پيرامون خود، به نمادگرايي ‌رسيده است. اين نوشتار بر آن است تا با بهره‌گيري از روش توصيفي ـ تحليلي و با استفاده از شيوه تحليل محتواي سروده‌هاي اخوان، نشان دهد كه وي بر خلاف آنچه بسياري گمان برده‌اند. به رغم باور به شكست و ناكامي، با سروده‌هاي حماسي خود به سبك خراساني براي بيان شدت سردي ظلم زمستان عاري از گرماي عدالت بهار، هرگز از دميدَن روحِ زندگي و اميد و از سرگرفتن مبارزه و تلاش، براي رسيدن خود و مردمش به نقطه‌اي و روزنه‌اي هر چند دور، مايوس و خسته نمي‌گردد.

The coup d'état of August, 1953 was one of the events that influenced the thoughts and depths of Iranian public sentiment and brought about despairing feelings of frustration and sadness that turned the heat of August into a harsh winter. At this point, from the time that stories, paintings and other arts in the reflection of social realities were not yet taken seriously, poetry as a flagship of art and culture as a mirror capable of reflecting many of the social issues of that day was a means of expressing the commitment of poets Because the Akhavan Treasures were. He used the methods of "poetic allegories" in his semiotic poetry, based on a philosophical disappointment that was the result of the frustration of the social and political breakdown of 1332, that he was able to protest himself against a society composed of selfish and alien humans to express social realities. The present paper seeks to demonstrate that by using the descriptive-analytical method and using the method of analyzing the contents of Akhavan poems, he - unlike many who have convinced - despite the belief in failure and failure, with epic poetry itself Khorasani's style, to express the cold intensity of the winter cruelty without the warmth of the justice of the spring, never despairs from breathing the spirit of life and hope and refreshing the struggle and endeavor to reach for itself and its people to a point and a halt everywhere.