مدل سازي پوياي نظام آب هاي زيرزميني در آب خوان همدان - بهار

Dynamic Modeling of the Groundwater System in Hamedan – Bahar Aquifer

رشد روزافزون مناطق مواجه با محدوديت منابع آب، اتخاذ راهبردهاي مديريت سازگارانه ي آب را در وراي روش هاي سنتي مديريت عرضه و تقاضا، مبدل به امري الزامي نموده است. تخصيص آب به عنوان يك روش مديريتي منعطف، از اين امكان برخوردار است كه در هنگامه ي تغييرات اقتصادي - اجتماعي، اقليمي و شرايط محيط زيستي، به عنوان ممري جهت مقابله با محدوديت منابع آب، عمل نمايد. در تحقيق حاضر با بهره گيري از سيستم هاي پويا، مدلي طراحي گرديد (با بهره گيري از نرم افزار Vensim PLE) كه هدف آن بررسي تعاملات مابين منابع آب زيرزميني، حق آبه هاي محيط زيستي و فعاليت هاي اقتصادي- اجتماعي، در آب خوان همدان - بهار مي باشد. براين اساس در تحقيق حاضر سه سناريو و چهار الگوي رشد مرتبط با فعاليت هاي اقتصادي- اجتماعي طراحي گرديدند. نتايج بيانگر اين مطلب است كه مدل توسعه يافته بگونه اي كارآمد، رفتار نظام در منطقه ي مورد مطالعه را بازتاب مي دهد. از سويي با مقايسه ي سناريوهاي مختلف مي توان دريافت كه الگوي رشد بيشينه به همراه سناريو مطلوب، رشد اقتصادي و نيازهاي محيط زيستي منطقه را تامين مي نمايد. لازم به توضيح است كه الگوي رشد بيشينه اين امكان را در اختيار سياست گذاران قرار مي دهد كه با كنترل تقاضا و اتخاذ شيوه هايي چون افزايش تغذيه مصنوعي آب خوان و رشد تصفيه ي پساب هاي شهري و صنعتي تعادل آبخوان را احياء نمايند.

The growing number of areas facing to water scarcity necessitates adaptive water management strategies beyond traditional water supply and demand management methods, which are becoming increasingly difficult in many regions. Water reallocation offers a flexible water management approach to mitigate water scarcity under changing socio-economic, climatic, and environmental conditions. This study develops a complex system dynamic model (SD) reflecting interactions between water resources, Environmental water demand and socio-economy using SD software package ‘‘Vensim PLE’’. Four alternative socio-economic growth patterns and three alternative schemes are designed to simulate those impacts. The results reveal that the developed SD model reflect the dynamic behavior of the system in the studied area efficiently. In the meanwhile, by comparing the different scenarios, it can be found that a higher growth pattern with desirable scenario supply socio-economic growth and environmental water requirements. It should be explained that the maximum growth pattern allows policy makers to revive the aquifer balance by controlling demand and adopting methods such as increasing artificial aquifer feeding and purifying treatment of urban and industrial wastewater