مولفه‌هاي زباني ‍در اشعار شهراد ميدري

Language components In the poems of Shahrud mideri

حسين (شهراد) ميدري از جمله شاعران نسل جوان در شعر معاصر فارسي است. او از پيروان شعر نئو كلاسيك است. در اين پژوهش كوشش شده است كه با روش سبك شناسي لايه‌اي، سبك اشعار اين شاعر تبيين شود. به همين منظور، پس از مقدّمه، اشعار ميدري از جنبه‌هاي گوناگون زباني، واكاوي شده است. اغلب اشعار اين شاعر در قالب غزل و دوبيتي سروده شده است. تركيبات تازه، تنوع وزن و وحدت موضوع در غزليات و پيوند زبان ادبي و محاوره از ويژگي بارز اشعار اوست. زبان غزلياتش روان‌تر از دوبيتي‌هاي اوست. از باستان‌گرايي به فراخور محتوا استفاده كرده است. لغات عربي در شعرش كم است. ميدري در اشعار نخستين خود، از تركيبات تازه كمتر استفاده كرده است و به تدريج بر ميزان استفاده از تركيبات تازه افزوده است. شرايط اقليمي نيز بر شعر او تاثير‌گذار بوده است. زبان شعر او به خصوص در غزليات، ضمن حفظ بلاغت و شيوايي خاص غزل به زبان روز نزديك شده است.

Hussein (Shahrad) is one of the young generation poets in Contemporary Persian poetry. He is a follower of neoclassical poetry. In this research, the style of poetry style is explained by the style of style. For this reason, after the introduction, poetry has been drawn from various aspects of linguistics. Most of the lyrics of this poet are written in the form of ghazal and dubaite.The fresh ingredients, the diversity of rhythm and the unity of the subject in the sonnets, and the connotation of the literary and colloquial language are the hallmark of his poems. His native language is smoother than his duobs. Has used archaism for content. Arabic words are low in his poetry. In his first poems, Mardi has used less fresh ingredients and gradually increased the use of new ingredients. Climate conditions have also affected his poetry. The language of his poetry, especially in the poetry, while preserving the rhetoric and special style of the ghazal, is close to the language of the day.