مفهوم بزنگاهي درد در عرفان عطّار

همانگونه كه در هر عصري شاعران شاهكارآفرين براي خود سنّت هاي ادبي اختصاصي دارند. عرفاي بزرگ نيز، سنّت هاي عرفانيِ مخصوص به خود را دارا هستند. سنّت هاي آنان ممكن است نزديك به هم باشند ولي همانند نيستند. تفاوت بنياديِ نگاه عطّار به درد در برابر عارفان ديگر اين است كه او نگرش آدمي به درد را يك مفهوم عادي نميپندارد و به درستي آن را از بنياديترين اصول انديشهي انساني ميداند كه فهم درست يا نادرست آن، سفيد بختي و سياه بختيِ او را رقم ميزند. در اين جستار مفهوم بزنگاهي درد در انديشه ي عطّار به شيوهاي تحليلي ارايه ميگردد نتيجه ي حاصل از اين پژوهش اين است كه نظريه ي تقدس درد از ديدگاه عطّار، يك مفهوم-بزنگاهي است و در حقيقت بيان نوعي انديشيدن است؛ زيرا احساسات- ريشه در تفكرات انسان دارد و او هرگونه بينديشد احساسات و عواطف او بر همان اساس شكل ميگيرد.

this article has no abstract