خيزش استعاره در شعر آييني معاصر سيستان با تكيه بر آثار شاعران معاصر

The rise of the metaphor in contemporary ritual poetry of Sistan Relying on the works of contemporary poets

شعر آييني، بخش گسترده‌اي از شعر پارسي را تشكيل مي‌دهد گرچه توجه به شعر مذهبي و آييني، بخش عمده‌اي از تاريخچة شعر پارسي از سبك خراساني تا شعر نو را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد؛ با اين حال شكل‌گيري گفتمان مخصوص آييني به عهد صفويه و تمركز بر گونة ادبي مذهبي سرايي برمي­ گردد. در منطقة سيستان و بلوچستان كه تعداد بي‌شماري از شيعيان را در خود جاي داده است، شعر آييني به شدت مورد استقبال قرار گرفته است. در اين زمينه مي‌توان به شعر اين منطقه استناد كرد. آن­چه شعر آييني سيستان و بلوچستان را متمايز و درخشان مي‌كند، توجه ويژه به زيبايي‌هاي ادبي است. استعاره‌هاي بديع و زيبا مي‌تواند به عنوان مهم‌ترين وجه تمايز شعر سيستان نسبت به ساير مناطق ايران بررسي شود؛ چرا كه شكل‌گيري و رواج استعاره كه بليغ‌ترين زيبايي ادبي است؛ بيان‌گر كمال شعر است.

Ritual poetry forms a large part of Persian poetry, although attention to religious and ritual poetry overshadows much of the history of Persian poetry from the Khorasani style to the new poetry; Safavid and its focus on religious literary genre. In Sistan , which houses a large number of Shiites, ritual poetry has been widely welcomed. Poetry in this area can be cited in this regard. What distinguishes and illuminates the ritual poetry of Sistan is the special attention to literary beauty. Exquisite and beautiful metaphors can be considered as the most important aspect of Sistan's poetry in comparison to other parts of Iran, since the formation and prevalence of metaphor, which is the most mature literary beauty, expresses the perfection of poetry.