تاثير فرهنگ سياسيِ غيرمشاركتي در فروپاشي حكومت محمدرضاشاه

هدف اين مقاله بررسي چگونگي تاثير فرهنگ سياسي غيرمشاركتي در فروپاشي حكومت محمدرضاشاه مي‌باشد. مقاله حاضر بر اين باور است كه هرچند فرهنگ سياسي در دوره پهلوي دوم تحت‌تاثير عوامل متعددي شكل گرفته بود، اما واقعيت‌هاي تاريخي نشان مي‌دهند كه تاثير ساختار حكومت استبدادي بر آن، مهم‌تر و اساسي‌تر از ساير عوامل بوده است. بطور كلي حكومت محمدرضاشاه به ‌عنوان حكومتي استبدادي، با اعطاي جايگاهي ممتاز و يگانه به شخص شاه و سپردن همه امور به دست او و... مانعي اساسي در مسير مشاركت مردم در عرصه سياست ايجاد كرده بود و از اين‌رو آنان را به انفعال و كناره‌گيري از سياست سوق داد. وضعيت فوق، روي‌هم‌رفته از شكل‌گيري فرهنگ سياسي مشاركتي در كشور جلوگيري كرده و در مقابل، به ايجاد فرهنگ سياسي غيرمشاركتي (انفعالي) كمك نمود. در واقع، حكومت پهلوي دوم، همواره جهت تحكيم و تثبيت موقعيت خويش، فرهنگ سياسي مخصوص به خود يعني فرهنگ سياسي غيرمشاركتي را ترويج مي‌كرد، كه اين مسئله روي‌هم‌رفته موجب شيوع مولفه‌هاي منفي‌اي چون: ترس از قدرت شاه(حكومت)، احساس عدم‌امنيت، بي‌اعتمادي سياسي، و ... در نزد جامعه ايران گشت.