كاربست پهپادها در پهنۀ فراسرزميني از نگاه حقوق بين الملل

زمينه و هدف: جامعۀ بي نالمللي امروز، نظار هگر افزايش قابل ملاحظۀ هواپيماهاي بدون سرنشين در نيم قرن اخير و كاربست آ نها در گسترۀ فراسرزميني است. به اقتضاي استفاده از پهپادها، در جامعۀ بي نالمللي از سه زاويۀ بنيادين در حقوق بين الملل عمومي قابل تأمل هستند؛ حقوق بي نالملل بشر، حقوق بي نالملل توسل به زور و حقوق بي نالملل بشردوستانه. اين در حالي است كه بيشتر به زمينۀ سوم از اين امر پرداخته شده است. مقاله پيش رو بر آن شده است كه از منظر حقوق بين الملل به استفاده از پهپادها در پهنۀ فراسرزميني بپردازد. روش: پژوهش حاضر از نظر ماهيت و روش، تحليلي- توصيفي است و جمع آوري اطلاعات در آن از طريق بررسي اسنادي و في شبرداري بوده است. يافت هها و نتيجه گيري: در مجموع، نبايد هواپيماهاي بدون سرنشين را پديده اي شوم دانست. حقيقت مطلب آن است كه انسان از اين ابزارهاي فناورانه، مي تواند در راستاي صلح و امنيت بين المللي استفاده كند. با وجود اين، كاربست هواپيماهاي بدون سرنشين تا به امروز توسط برخي كشورها به ويژه آمريكا، كانادا و رژيم اشغالگر صهيونيستي گوياي آن است كه استفاده از پهپادها در موارد متعددي نقض حقوق بشر، حقوق بشردوستانه و حقوق توسل به زور قلمداد شده است.