شگردهاي مدرن روايت در مجموعه داستان «يوزپلنگاني كه با من دويده‌اند»

يكي از كليدها و راه هاي گشودن پيچيدگي ها و درك يا رفع ابهام داستان هاي مدرن، درك شيوه روايت گري و شگردهاي روايت داستان است. هر داستان، پرسش ها و پاسخ هاي منحصربه فردي را در پيوند با شيوه هاي روايت گري مي آفريند. انتخاب و آفرينش شيوه روايت گري، در ميان مفاهيم و مضامين كهنه يا تكرار شده روايت؛ دنياي تازه اي بر روي نويسنده مي گشايد. بيژن نجدي يكي از داستان نويسان مدرنيست معاصر است كه تكنيك هاي خاصي در داستان نويسي دارد و همين شگردهاي خاص، داستان هايش را از آثار ديگر داستان نويسان معاصر متمايز مي كند. در مقاله حاضر، مجموعه داستان «يوزپلنگاني كه با من دويده اند» اثر بيژن نجدي، از منظر تكنيك هاي روايي مدرن موردبررسي قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه وي در اين مجموعه داستان از شگردهاي روايي مدرن مانند سيلان روايت، تكثر راوي، روايت هذيان گونه، چرخش در زاويه ديد و... استفاده كرده است.