بررسي ميزان مواجهه با صدا و ارزيابي آستانه شنوايي در اساتيد و رزيدنت هاي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي اهواز در سال 1394

مقدمه: دندانپزشكان از گروههاي آسيب پذير در رابطه با كاهش شنوايي مي باشند. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير سر و صداي محيط بر نمونه اي از اين افراد طراحي و اجرا شد.روش ها : مطالعه اپيدميولوژيك توصيفي اخير بر روي رزيدنت ها و اساتيد شاغل در دانشكده دندانپزشكي دانشگاه جندي شاپور اهواز به عنوان نمونه اي از جامعه دندانپزشكي كشور در سال 1394 انجام پذيرفت. اديومتري با استفاده از اتاقك اديومتري آكوستيك استاندارد با گستره فركانس 125 تا 8000 هرتز انجام شد.نتايج: 41.6 درصد از دندانپزشكان مطالعه شده حداقل در يك گوش خود داراي درجه اي از كاهش شنوايي بودند. موارد افت شنوايي در گوش راست 43.6 درصد و در گوش چپ 39.5 درصد بود. موارد داراي افت شنوايي بين زنان بيشتر از مردان بود. ارتباط معني دار بين سابقه كار و افت شنوايي و بين سن و ميانگين شنوايي وجود نداشت.نتيجه گيري: بهترين راه حل براي كنترل افت شنوايي در دندانپزشكان، اعمال قوانين در زمينه استاندارد نمودن تجهيزات كار مولد صدا است. همچنين استفاده از كاهنده هاي صدا، جاذب هاي اكوستيك و نيز عايق بندي مناسب دستگاه هايي مثل كمپرسور مي تواند مفيد باشد.