بررسي وضعيت جابجايي درون شهري در شهر تهران و عوامل موثر بر آن

Investigating the Situation of Residential Relocation and its Associated Factors in Tehran

هدف اين پژوهش، بررسي وضعيت جابجايي محله اي و عوامل موثر بر آن در شهر تهران است. روش پژوهش، تحليل ثانويه داده هاي طرح «سنجش كيفيت زندگي در شهر تهران» است كه در سال 1395 انجام شده است. جامعه آماري تحقيق را شهروندان بالاي 18 سال شهر تهران تشكيل داده و حجم نمونه نيز شامل 45000 نفر از 334 محله واقع در 22 منطقه شهر تهران بوده است. يافته ها نشان مي دهند كه جابجايي هاي بين منطقه اي و بعد از آن، جابجايي هاي درون منطقه اي و درون محله اي، از مهمترين انواع جابجايي ها در شهر تهران بوده اند و به طور كلي، 83 درصد از افراد نمونه، يكي از انواع جابه جايي هاي درون شهري را تجربه نموده اند. در اين بين، عموميت با جابجايي بين منطقه اي بوده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهند كه جابه جايي سكونتي براي افرادي كه سطح درآمدي و تحصيلات بالاتر دارند و به دنبال بهبود وضعيت زندگي/افزايش متراژ منزل مسكوني هستند، بالاتر است. طبق يافته ها، مهمترين عوامل ماندگاري سكونتي عبارتند از: افزايش تعداد خويشاوندان در يك محله، افزايش سن، تعداد فرزندان بيشتر و افزايش مدت زمان اقامت. نتايج نهايي تحقيق نشان داد كه متغيرهاي سن، مدت اقامت، وضعيت مسكن، تعداد خويشاوندان و تعداد فرزندان، در احتمال جابجايي درون محله اي و متغيرهاي مدت زمان اقامت، سن و تعداد خويشاوندان، در احتمال جابجايي بين محله اي موثر هستند.

The purpose of this study is to investigate the movement situation and forms of relocation in the neighborhoods and districts of Tehran and associated factors. The statistical population comprises of citizens over 18 years of age in the city of Tehran, whose information was collected in 2016. The sample size also included 45,000 people from among 334 neighborhoods located in 22 districts of Tehran. The results of this study show that the movements between the regions and then the movements within the region and within the neighborhood have been the most important types of movements in the city of Tehran. Overall, 83% of the sample experienced one type of intra-city relocation (intra-neighborhood relocation, inter-neighborhood relocation, inter-district relocation), and it seems that relocation between districts in Tehran is more common. The analytical results also showed that the variables of age, length of stay, housing status, number of relatives in a neighborhood and number of children affect the probability of residential moving within the neighborhood and also the variables of length of stay, age and number of relatives affect the probability of moving between neighborhoods.