تاثير برنامه آموزش پيشگيري از سرطان بر آگاهي، نگرش و عملكرد دانش آموزان دبيرستان‌هاي شهر هشتبندي

هدف: پيشگيري از سرطان باصرفه‌ترين و مؤثرترين روش مقابله با اين بيماري است. مهم‌ترين راهي كه براي پيشگيري مي‌توان به كار برد، آموزش سلامت به‌طور موثر و فراگير مي‌باشد. بنابراين، اين مطالعه با هدف بررسي تأثير برنامه‌ آموزشي بر آگاهي، نگرش و عملكرد دانش‌آموزان شهر هشتبندي در ارتباط با رفتارهاي پيشگيري‌كننده از سرطان در سال 1394 انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر نيمه تجربي مداخله‌اي شاهد‌دار مي‌باشد كه نمونه‌ مورد بررسي شامل 360 نفر از دانش‌آموزان شهر هشتبندي است كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. داده‌ها به ‌وسيله‌ پرسشنامه‌ محقق ساخته‌ جمع‌آوري و با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي ويلكاكسون، من‌ويتني و اسپيرمن تجزيه‌ و تحليل شدند. نتايج: نتايج نشان داد قبل از مداخله آموزشي تفاوت معني‌داري در ميانگين نمره آگاهي، نگرش و عملكرد دو گروه وجود ندارد (0/05 P-Value)، اما بعد از مداخله آموزشي، بين دو گروه آزمون و كنترل اختلاف معني‌داري در ميانگين تغييرات نمره‌ آگاهي، نگرش و رفتار مشاهده گرديد به طوري كه ميانگين نمرات متغيرهاي مورد بررسي در گروه آزمون افزايش معني‌داري يافت (0/05 P-Value). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان‌دهنده‌ تأثير مثبت برنامه آموزشي بر ارتقاء آگاهي، نگرش و در نهايت رفتارهاي پيشگيرانه از سرطان در دانش‌آموزان مي‌باشد بنابراين با توجه به اولويت پيشگيري بر درمان و همچنين كم‌هزينه‌تر بودن برنامه‌هاي پيشگيري نسبت به درمان به‌ خصوص در مورد سرطان‌ها، لزوم تدوين و اجراي اين‌گونه برنامه‌هاي آموزشي ضروري به نظر مي‌رسد.