تاثير لمس ملايم بر واكنش‌هاي رفتاري نوزادان نارس

هدف: امروزه پيشرفت در علم پزشكي و مراقبت هاي پرستاري منجر به بقاء نوزادان نارس شده است. از آن جايي كه جبران تحريكات حسي مثل لمس مي تواند بلوغ نوزادان نارس را بهبود بخشد، بنابراين مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير لمس ملايم بر واكنش هاي رفتاري نوزادان نارس انجام گرفت. روش ها: اين مطالعه مداخله اي بر روي 60 نوزاد نارس با سن جنيني 3426 هفته كه در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان نارس بيمارستان افضلي پور كرمان بستري بودند، انجام شد. اين نوزادان به صورت تصادفي با روش كمينه سازي انتخاب و در دو گروه لمس ملايم و كنترل تقسيم شدند. نوزادان گروه مداخله براي 5 روز متوالي، هر روز 2 بار و هر بار به مدت 15 دقيقه لمس ملايم را دريافت كردند و با استفاده از سيستم نمره دهي آندرسون واكنش هاي رفتاري نوزادان نارس در قبل و بعد از مداخله اندازه گيري شد. داده ها به استفاده از نرم افزار SPSS و مدل تركيبي تجزيه و تحليل شدند. نتايج: : ميانگين نمره واكنش هاي رفتاري در گروه مداخله 14/0±85/4 و گروه كنترل 14/0±63/10 بود و تفاوت معناداري بين گروه لمس ملايم و كنترل در نمره ABSS بعد از انجام مداخله وجود داشت (001/0 PValue). نتيجه گيري: براساس يافته هاي بدست آمده لمس ملايم م تواند به عنوان يك روش موثر در افزايش وضعيت هاي خواب و كاهش وضعيت هاي بي قراري و كاهش تاثيرات سوء منابع تنش زا در بخش هاي مراقبت هاي ويژه نوزادان مورد استفاده قرار گيرد.