ارتباط بين خودكارآمدي و رفتار مراقبتي مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان

هدف: نقش والدين به خصوص مادر در مراقبت از كودك مبتلابه سرطان تحت شيمي درماني در حين درمان و پس ازآن حائز اهميت است، رفتار مراقبتي صحيح از طريق خودكارآمدي تقويت خواهد شد و با انجام مداخلاتي مي توان خودكارآمدي را افزايش داد و به تبع آن رفتار مراقبتي نيز تغيير خواهد نمود. پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط بين خودكارآمدي و رفتار مراقبتي مادران داراي فرزند مبتلابه سرطان تحت شيمي درماني طراحي و اجرا شد. روش ها: اين مطالعه مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري كليه مادران كودكان تحت شيمي درماني بيمارستان كودكان بندرعباس در سال 1396 (86 نفر) بود. براي سنجش داده ها از پرسشنامه رفتار مراقبتي محقق ساخته و خودكارآمدي عمومي شرر استفاده شد كه توسط مادران تكميل و در نهايت با نرم افزار آماري SPSS و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي مستقل، آناليز واريانس تجزيه و تحليل شدند. نتايج: 57 درصد مادران از نظر خودكارآمدي (6852) و رفتار مراقبتي (150101) داراي وضعيت خوبي بودند. بين رفتار مراقبتي مادر با سن (0.03=PValue)، تحصيلات مادر (0.02=PValue)، تعداد جلسات شيمي درماني (0.005=PValue) رابطه معناداري بدست آمد. بين خودكارآمدي و رفتار مراقبتي مادران همبستگي مثبت و معناداري بدست آمد (0.001 PValue). نتيجه گيري: نتايج نشان داد رفتار مراقبتي مادران از وضعيت خوب برخوردار بوده است و با توجه به اهميت خودكارآمدي به نظر مي رسد انجام مداخلاتي براساس تئوري خودكارآمدي بتواند مادران را تواناتر كرده و بهتر به امر مراقبت بپردازند.