استفاده از رويكرد تصميم گيري چند معياره جهت تعيين اولويت كنترلي آلاينده هاي گازي از ديدگاه اقتصادي- زيست محيطي در يك نيروگاه سيكل تركيبي در سال 96

مقدمه: توسعه و رشد روزافزون فعاليت هاي صنعتي، آلودگي هاي زيست محيطي را به معضلي جهاني تبديل كرده است. ارزيابي هاي زيست محيطي رويكرد مهمي است كه ضمن بررسي تاثير آلاينده هاي محيط زيست بر سلامت انسان و ساير موجودات زنده، مي تواند راهكارهايي را جهت تصميم گيري بهينه و تعيين اولويت هاي كنترلي ارائه نمايد. روش بررسي: در اين پژوهش با توجه به مطرح بودن نسبت بين معيارهاي كيفي، براي تعيين اولويت هاي كنترلي آلاينده هاي گازي از روش تحليل سلسله مراتبي استفاده شد. با استفاده از مرور مستندات، نتايج اندازه گيري آلاينده ها در نيروگاه و دانش و تجربه 20 نفر از كارشناسان بهداشت، محيط زيست و ايمني صنعتي، گازهاي SO2، NOX ، CO2 و CO به عنوان گزينه مورد بررسي انتخاب گرديد. در ادامه معيارهاي حدود مواجهه مجاز، هزينه هاي اجتماعي و پيامد جهت انجام مقايسات زوجي استفاده شد. در پايان جهت تاييد نتايج و سازگاري در قضاوت هاي انجام شده، ضريب ناسازگاري محاسبه شد. يافته ها: نتايج مطالعه نشان داد كه NOX با وزن نهايي 58 .0 در الويت اول، SO2 با وزن 32 .0 در اولويت دوم و CO2 با وزن 052 . 0 در اولويت سوم وCO با وزن 038 . 0در اولويت آخر كنترلي قرار دارد. نتيجه گيري: تكنيك هاي تصميم گيري چند معياره، با استفاده از نظرات كيفي كارشناسان و تبديل آن ها به متغيرهاي كمي، موجب كاهش عدم اطمينان به انتخاب ها و ابهام در برنامه ريزي شده و مي تواند به عنوان يك رويكرد قابل قبول در تعيين اولويت هاي كنترلي آلاينده هاي زيست محيطي استفاده شود.