شيوع صدمات ناشي از پسماند هاي تيز و برنده و علل آن در پرستاران شاغل در بخش هاي اوژانس و مراقبت ويژه يكي از بيمارستان هاي نظامي شهر تهران

مقدمه: مواجهه با پسماند هاي تيز و برنده و آلوده از خطرهاي بالقوه براي پرستاران شاغل در بيمارستان ها مي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان شيوع و علل صدمات ناشي از پسماند هاي تيز و برنده در پرستاران شاغل در بخش هاي اوژانس و مراقبت ويژه يكي از بيمارستان هاي نظامي شهر تهران است. مواد و روشها: اين مطالعه به روش مقطعي و در شش ماهه اول سال 1393 انجام گرفت. 68 نفر از كاركنان پرستاري شاغل در بخش هاي اورژانس و مراقبت ويژه بيمارستان به صورت تصادفي ساده انتخاب گرديدند. براي انجام اين پژوهش از چك ليست محقق ساخته كه با بهره گيري از منابع مرتبط و روزآمد و نيز مستندات موجود در رابطه با مديريت پسماندهاي تيز و برنده تهيه گرديد، استفاده شد. نتايج: شيوع مواجهه شغلي 50% بود كه اين ميزان به ترتيب در پرستاران اورژانس و مراقبت هاي ويژه 67.9% و 37.5% بود. اختلاف دو گروه از نظر سابقه كاري، سن و تحصيلات معنادار بود(0.05 P). از پرستاران 38.2 مواجهه يافته سابقه يكبار ، 41.2 % سابقه دو بار و مابقي سابقه سه بار و يا بيشتر مواجهه شغلي را گزارش نمودند. بيشترين گزارش موارد آسيب به ترتيب مربوط به شيفت صبح و شيفت هاي پشت سرهم بود (32.4 % و 29.4 %). بين سابقه كاري با مواجهه با اشياء نوك تيز و برنده ارتباط معناداري يافت شد (0.04=P). نتيجه گيري: توصيه مي شود برنامه هاي آموزش مداوم با تاكيد بر موضوعات پيشگيري از مواجهه هاي شغلي براي پرستاران جديدالورود به اجرا گذاشته شود.