بررسي دو گفتمان اصولگرايان و اعتدالگرايان و تاثير آن بر روابط ايران و اروپا

از ابتداي پيروزي انقلاب اسلامي تاكنون كشورهاي اروپايي علاقمند به برقراري روابط و استفاده از ظرفيت­هاي اقتصادي ايران بوده­اند هر چند در طول دهه­هاي گذشته روابط طرفين فراز و نشيب­هاي گوناگون اعم از خصمانه يا دوستانه را پشت سر گذاشته است اما نفوذ سياسي و اقتصادي ايران و اتحاديه اروپا در مبادلات جهاني و منطقه‌اي مي‌تواند زمينه مناسبي را براي گسترش همكاري و همگرايي بين دو طرف فراهم آورد. مي‌توان گفت اتحاديه اروپا تنها سازمان بين‌الدولي در سطح جهان است كه رابطه با آن به ‌اندازه رابطه با دولت‌هاي عضو آن سازمان داراي اهميت است. در طول اين مدت دولت‌هاي مختلف ايران بر اساس گفتمان‌هاي واقع ‌بينانه و آرمان‌گرايانه جهت‌گيري سياست خارجي خود را با اتحاديه اروپا تنظيم كرده‌اند. يكي از ويژگي­‌هاي اصلي در سياست خارجي ايران تلاش مداوم براي ايجاد توازن بين قدرت‌هاي بزرگ و يا همكاري با يكي در مقابل ديگري بوده است. اين در حالي است كه ايران به لحاظ موقعيت ژئوپليتيك از شرايط منحصر به‌ فرد بين‌المللي برخوردار است كه سبب شده ايران همواره در كانون توجه قدرت‌هاي بزرگ قرار گيرد. از اين رو اين پژوهش در صدد است تا به اين پرسش پاسخ دهد كه گفتمان­هاي سياست خارجي اصول­گرايان و اعتدال­گرايان چه تأثيري بر روابط ايران و اتحاديه اروپا داشته است؟ در پرتوي تحليل گفتمان سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در دوران اصولگرايان و اعتدال گرايان منشاء بيشتر اختلافات ايران و اروپا پرونده هسته­ايي ايران بوده است اما با تغيير فضاي گفتماني در ايران اغلب كشورهاي اروپايي به برداشت جديدي مبتني بر همكاري متقابل دست يافته­اند.