كليدواژه :
صف‌بندي , موازنه منافع , واقع گرايي نئوكلاسيك , عربستان , رژيم صهيونيستي (اسرائيل)
چكيده فارسي :
دگرگوني‌هاي داخلي، منطقه‌اي و جهاني در سال‌هاي اخير، شرايط جديدي را براي دولت عربستان فراهم كرده است كه سياست خارجي اين كشور را به سمت صف‌بندي با كشورهاي منطقه به‌ويژه نزديكي پنهاني با رژيم صهيونيستي كشيده است. باتوجه به اين واقعيت، مقاله حاضر مي‌كوشد با روشي قياسي ـ فرضيه‌اي و با تكيه بر نظريه موازنه منافع رندال شولر در چارچوب نظري رئاليسم نئوكلاسيك به بررسي دلايل و زمينه‌هاي مؤثر بر شكل‌گيري اين رفتار در سياست خارجي عربستان بپردازد. يافته محوري حاصل از اين پژوهش آن است كه مبتني‌بر نظريه موازنه منافع رندال شولر، ظهور نسل جديد نخبگان دولتي در عربستان (بهعنوان متغير ميانجي) با اولويت‌بندي‌ها و درك خاص خود در سياست‌گذاري، از ويژگي‌هاي چهار متغير داخلي متأثر است كه عبارتند از: انسجام نخبگان، اجماع نخبگان، انسجام اجتماعي و آسيب‌پذيري حكومت (بهعنوان متغير مستقل داخلي). در كنار اين عوامل، افزايش نفود منطقه‌اي جمهوري اسلامي ايران همراه با تغييرات صورت‌گرفته در سياست خارجي امريكا (بهعنوان متغير مستقل ساختاري)، زمينه عادي‌سازي روابط و ايجاد صف‌بندي اين كشور با رژيم صهيونيستي (متغير وابسته)، براي دستيابي به اهداف امنيتي و منافع متقابل را فراهم كرده است.
چكيده لاتين :
Domestic, regional and global changes in recent years have generated new conditions for the Saudi government, which has pushed its foreign policy toward alignment with regional countries, particularly, making a close covert relation with the Zionist regime. Given this fact, the present study is intended to investigate the reasons and the context that have caused this approach in Saudi foreign policy. This study is conducted through descriptive-analytical method using Randall Schuler's theory of balance of interests in the theoretical framework of neoclassical realism. The main finding of the research indicated that this was affected by the emergence of a new generation of government elites in Saudi Arabia, as the mediator variable, having specific priorities and perceptions in policymaking influenced by four variables of elites’ integration, elites’ consensus, social integration, and social cohesion, and the vulnerabilities of the state, as a the structural internal dependent variable. Furthermore, Iran's increasing regional influence along with changes in US foreign policy, as a structural independent variables, has normalized the relations between Saudi Arabia and the Zionist regime, the independent variable, to achieve security and the goals and to have bilateral interests.
