بررسي اثر سرمايه اجتماعي بر سلامت روان شهروندان (نمونه موردي شهر مشهد)

مقدمه: در ميان عوامل موثر بر سلامتي، ابعاد اجتماعي و فرهنگي جايگاه ويژه را به خود اختصاص مي دهند. در اين بين سرمايه اجتماعي بيش از ساير موارد مورد تاكيد قرار داشته است. به همين منظور اين بررسي قصد دارد تا رابطه و ميزان تاثير سرمايه اجتماعي را بر سلامت رواني شهروندان مشهدي مورد بررسي قرار دهد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك بررسي توصيفي-تحليلي است كه در بهار سال 1394 در بين جمعيت 20 ساله و بيشتر شهر مشهد به انجام رسيده است. به اين منظور و با توجه به تعداد جمعيت شهر 300 نفر به صورت نمونه گيري طبقه بندي شده تصادفي انتخاب گرديدند. داده هاي مورد نياز با استفاده از پرسشنامه SLC90 و عدالت شهري(به ترتيب براي سلامت روان و سرمايه اجتماعي)گرد آوري شد. داده هاي گردآوري شده از اين طريق با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: در اين بررسي 300 نفر از شهروندان مشهدي بالاي 20 سال مورد پرسش قرار گرفتند،. از اين تعداد 201 نفر (67 %) مرد و 99 نفر (33 %) زن بودند. از نظر سني نمونه انتخابي در رده سني 21 تا 83 سال قرار داشته و بيشترين آنها 189 نفر (63 %) در رده سني بيش از 45 سال قرار داشتند. يافته هاي استنباطي نشانگر آن است كه مولفه هاي اعتماد فردي و همبستگي و حمايت اجتماعي سرمايه اجتماعي (0.001)، متغير هاي سكونت در محلات نوساز( 0.021)، دسترسي به پاركها و فضاهاي باز( 0.003)، سن و سال (0.011) و دسترسي آسان به مراكز بهداشتي و درماني(0.012) رابطه مثبت برقرار بوده است. اين در حالي است كه بين مولفه اعتماد اجتماعي و روابط انجمني سرمايه اجتماعي و همچنين متغيرهاي بعد خانوار، جنسيت، نوع اشتغال، قوميت و محل تولد با سلامت روان رابطه معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين مطالعه، مي توان عنوان داشت كه هر اندازه سرمايه اجتماعي بيشتري در بين شهروندان وجود داشته باشد، سلامت رواني بالاتري قابل انتظار است. با توجه به اين كه شهروندان سالم تر، مشاركت بيشتري در اداره امور شهر دارند، دستيابي به شهرهاي سالم و پايدار بيشتر امكان تحقق پيدا مي كنند.