اثر بخشي مداخله رفتاري بر مبناي تئوري شناختي اجتماعي در زمينه كاهش خطر ايدز در دانشجويان رشته هاي غير پزشكي

مقدمه: جوانان سهم عمده اي از جمعيت ايران را تشكيل مي دهند ودرك آگاهي جوانان و نگرش هاي آنها در ارتباط با موضوعات مرتبط با ايدز و ارايه آموزش به اين قشر در اولويت بخش بهداشت و درمان كشور است. اين مطالعه با هدف تاثير مداخله آموزشي به شكل كارگاه بر پايه تئوري شناختي اجتماعي بر آگاهي و نگرش پيشگيري از ايدز در دانشجويان دانشگاه تهران،ايران انجام گرفت. مواد و روش ها:جامعه مورد مطالعه، 400 دانشجوي مقاطع مختلف شاغل به تحصيل در رشته هاي غير پزشكي دانشگاه تهران بودند كه به صورت داوطلب از طريق پوستر فراخواني براي شركت در كارگاه آموزشي ثبت نام نموده بودند. در كل تعداد 58 دانشجو به طور كامل در مطالعه شركت نمودند. كارگاه آموزشي در دو روز برگزار شد.مدل آموزشي اين مداخله بر اساس تئوري شناختي اجتماعي بود سازه هاي تئوري كه در آموزش مورد استفاده قرار گرفت شامل الگو برداري ، توانايي رفتاري، انتظارات و خود كارامدي بود. پرسشنامه خود ساخته بدون نام پيش از مداخله و پس از مداخله توسط دانش جويان پاسخ داده شد. يافته ها: تاثير آموزش در مورد سازه آگاهي معني دار بود (P=0.01, 0.05). اما در مورد نگرش اثر آموزش معني دار نبود (P=0.11, 0.05). نتيجه گيري:آموزش بر اساس تئوري شناختي اجتماعي در افزايش آگاهي دانشجويان بسيار مطلوب بوده است اما بر روي نگرش هاي آنها تاثير چنداني نداشته است.استفاده و مقايسه ديگر تئوريهاي رايج تغييررفتار و نيز بررسي تداوم تاثير آن برتغيير رفتاردر طول زمان پيشنهاد مي شود.