تحليل همكاري بين بخشي نظام سلامت ايران به منظور پياده سازي رويكرد سلامت در همه سياست ها و راه آينده

زمينه و هدف: براي دستيابي به سلامت عادلانه مردم ناگزير از اجراي رويكرد سلامت در همه سياست ها هستيم. محوري ترين مداخله در اين رويكرد »همكاري بين بخشي « است. روش كار: اين مطالعه كيفي بر اساس الگوي تدوين سياست نامه انجام شده است. براي جمع آوري اطلاعات از روش هاي مرور منابع، مصاحبه عميق و بحث گروهي متمركز با ذينفعان استفاده شده است و نتايج در سه بخش شناخت شامل تحليل وضعيت موجود و عوامل موثر، جهت گيري شامل تدوين اهداف و مداخلات و الزامات جمع بندي شده است. نتايج: براي استقرار رويكرد سلامت در همه سياست ها جايگاه همكاري بين بخشي در بخش سلامت ايران از حيث حمايت صريح در قوانين و اسناد بالادستي و همچنين ساختار سازماني در سطح مطلوبي قرار دارد اما نيازمند طراحي و نهادينه سازي سازوكارهاي اجرايي همكاري و ظرفيت سازي فرهنگي و مهارتي ذينفعان درون و برون بخش سلامت است. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه مي تواند در برنامه هاي عملياتي سالانه دبيرخانه شوراي عالي سلامت و امنيت غذايي به كار گرفته شود.