عنوان مقاله :
بررسي كارايي شركت هاي بيمه از منظر ابعاد انساني، فني و مالي جهت توانمندسازي صنعت بيمه
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان لاتين
پديد آورندگان :
قزلباش، اعظم دانشگاه فردوسي مشهد , لطفي، عباسعلي دانشگاه فردوسي مشهد - گروه اقتصاد , محتشمي، مينا دانشگاه مازندران , كوچك زاده، ميثم دانشگاه يزد
كليدواژه :
كارايي انساني , كارايي مالي , صنعت بيمه , تحليل پوششي داده ها
چكيده فارسي :
بازارهاي مالي، نقش اساسي و كليدي در رشد و توسعه اقتصادي دارند و صنعت بيمه كه يك نهاد مالي است ميتواند بسترساز رشد اقتصادي باشد. از طرفي كارايي و بهره وري در صنعت بيمه نيز از اهميت بالايي برخوردار است. تحليل پوششي دادهها(DEA) يك روش ناپارامتري براي محاسبه اندازه كارايي است. اين روش براي اولين بار و با الهام ازكار فارل (1957) توسط چارنز، كوپر و رودز (CCR) در سال 1978 معرفي شد. در اين مطالعه با استفاده از رويكرد حداكثرسازي محصولات به بررسي كارايي شركتهاي بيمه پرداخته شده است. جامعه مورد مطالعه در اين تحقيق، شركتهاي بيمه اي فعال در سطح كشور هستند و آمار مربوطه براي سالهاي 97- 1388 گردآوري شده است. براي محاسبه متغيرها و برآورد الگو نيز از نرمافزارهاي DEA 2.1, Excel 2010, Eviews7 استفاده شده است.
نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه از ميان شركتهاي كارا، شركت بيمه ايران -با يك ورودي با حساسيت پايين- به عنوان بهترين شركت از لحاظ قوت منابع قرار دارد؛ اگرچه به دليل عدم حساسيت به شاخصهاي خروجي زير سؤال است. شركت حافظ نيز با يك خروجي با حساسيت پايين، از وضعيت خوبي برخوردار است اما اين شركت هم به علت عدم حساسيت نسبت به فاكتورهاي ورودي يا منابع، ضعيف ميباشد. در ميان شركتهاي بيمهاي كه كارايي كامل نداشتند-البته با توجه به شاخص هاي ورودي و خروجي مدل- حساسيت پايين شركت بيمه پارسيان نسبت به 3 شاخص ورودي، نشان دهندة نقش مؤثر و بالاي اين شركت به منابع ورودي است همچنين اين شركت به دو فاكتور خروجي نيز حساسيت نشان ميدهد كه گوياي تناسب ميان فاكتورهاي ورودي و خروجي است. شركتهاي بيمه كارآفرين، سينا، توسعه و ملت نيز به لحاظ استفاده از منابع، در رده بهترين شركتهاي بيمهاي قرار دارند.
همچنين اكثر شركتهاي بيمهاي در ايران نسبت به فاكتورهاي دستمزد و تحصيلات حساسيت پاييني داشته يا غير حساس بودند لذا در زمينه توانمندسازي نيروي انساني در اين صنعت بايستي سياست گذاري مناسب صورت گيرد.
در خصوص بعد مالي نيز ميتوان گفت؛ اگرچه شركتهاي بيمهاي نسبت به فاكتورهاي مالي همچون دارايي ثابت و حق بيمه حساسيت بالايي داشتند اما ضعف اين شركتها در فاكتوهايي چون سودخالص و درآمد سرمايه گذاري نشان مي دهد كه اين شركتها در بعد مالي نيز بايستي تقويت شده كه برنامه ريزي ويژهاي را ميطلبد.
عنوان نشريه :
اقتصاد پولي، مالي