رابطه جو اخلاقي با عملكرد كسب و كارهاي زنان: با نقش ميانجي رفتار اخلاقي

هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان رابطه علي جو اخلاقي با عملكرد كسب و كارهاي زنان با نقش ميانجي رفتار اخلاقي مي باشد. جامعه آماري پژوهش دربرگيرنده ۱۴۸ نفر از زنان صاحب كسب وكار در سيزدهمين همايش توسعه كارآفريني زنان ايراني در شهر تهران بودند كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده ۱۰۶ نفر حجم نمونه در نظر گرفته شده است. طرح تحقيق همبستگي از نوع معادلات ساختاري مي باشد. داده‌هاي لازم از طريق پرسشنامه جو اخلاقي كالن (۱۹۸۸)، عملكرد كسب وكارهاي زنان گركيوسكي (۲۰۱۱) و رفتار اخلاقي بيكر و همكاران (۲۰۰۶) جمع‌آوري شدند. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين جو نوع دوستي، حقوقي و اصولي و مستقل با عملكرد كسب‌ وكارهاي زنان رابطه مستقيم معنادار وجود دارد ولي بين جو قانوني و جو ابزاري با عملكرد كسب‌ وكارهاي زنان رابطه مستقيم معنادار بدست نيامد. هم چنين بين جو اخلاقي و عملكرد كسب و كار زنان از طريق رفتار اخلاقي رابطه غير مستقيم معنادار وجود دارد و مشخص شد مدل پژوهش برازنده داده ها مي باشد.