مقايسه اثربخشي درمان يكپارچه توحيدي و درمان روابط موضوعي بر خود متمايزسازي و خشونت زوجين

پژوهش حاضر با هدف بررسي مقايسه اثربخشي درمان يكپارچه توحيدي و درمان روابط موضوعي بر خود متمايزسازي و خشونت زوجين شهر مشهد انجام شده است. از جامعه مذكور نمونه‌اي به حجم 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش هر گروه پنج زوج (10 نفر) و در گروه كنترل پنج زوج (10 نفر) به صورت ساده جايگزين شدند. طرح پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي (پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل است. به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه تمايز خود و پرسشنامه خشونت زناشويي استفاده شد. مداخلات بر روي 2 گروه به‌صورت 10 جلسه دوساعته در هفته انجام شد و گروه كنترل، هيچ درماني را دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از آمار استنباطي شامل تحليل كواريانس چندمتغيره مورد تجزيه‌و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد كه درمان يكپارچه توحيدي و درمان روابط موضوعي با اثربخشي معناداري در خود متمايزسازي و خشونت زوجين همراه بودند، علاوه بر آن نتايج نشان داد كه درمان روابط‌موضوعي در مقايسه با درمان يكپارچه اثربخشي بهتري در افزايش خودمتمايزسازي داشته است و نيز درمان يكپارچه در مقايسه با درمان روابط‌موضوعي اثربخشي بهتري در كاهش خشونت زناشويي داشته است.