اثربخشي آموزش شادكامي به شيوه شناختي-رفتاري فوردايس، بر ميزان خوش بيني و رضايت زناشويي زنان

هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش شادكامي به شيوه شناختي رفتاري فوردايس بر ميزان رضايت زناشويي و خوش بيني زنان متاهل منطقه 5 شهر تهران بود. تعداد 30 نفر از زنان منطقه 5 تهران به صورت تصادفي انتخاب و در دوگروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. طرح اين پژوهش از نوع نيمه تجربي به صورت پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه رضايت زناشويي اينريچ (1989) و پرسشنامه خوش بيني شي ير و كارور (1994) استفاده شد. مداخله آموزشي براي گروه آزمايش به مدت 8 جلسه دو ساعته اجرا شد ولي براي گروه كنترل اين برنامه اجرا نشد و در پايان نتايج با روش تجزيه و تحليل كواريانس چند متغيره مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش بر اساس روش تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه آموزش شادكامي شناختي رفتاري به روش فوردايس، بر خوش بيني و رضايت زناشويي زنان متأهل اثربخش است.