اثربخشي طرحواره‌ درماني بر سبك‌هاي مقابله‌اي اجتناب، جبران افراطي و ترس‌ از ازدواج دانشجويان دختر

هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي طرحواره‌ درماني بر سبك‌هاي مقابله‌اي اجتناب، جبران افراطي و ترس‌ از ازدواج دختران دانشجوي مجرد بالاي 30 سال شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي بود. با استفاده از نمونه گيري غير تصادفي 30 دختر دانشجوي در دسترس، در دانشگاه شهيد بهشتي انتخاب شدند و به طور تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل جاي گرفتند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه‌هاي ترس‌هاي پيش از ازدواج سميعي، يوسفي و نشاط دوست (1392)، سبك‌ اجتناب يانگراي (1994) و جبران افراطي يانگراي (1994) بود كه در مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تكميل شد. گروه آزمايش در قالب 8 جلسه آموزش گروهي طرحواره درماني را دريافت كرد و گروه كنترل هيچ درماني را دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه گيري مكرر بررسي شدند. نتايج نشان داد كه آموزش طرحواره‌ درماني مي‌تواند ترس از همسر، ترس از محدوديت همسر، ترس از خود، سبك‌هاي مقابله اجتناب و جبران افراطي را در دختران دانشجوي در سن ازدواج كاهش دهد.