نقش زنان در شكل گيري فضاهاي شهري

هدف از انجام پژوهش حاضر تعيين ضوابط و چهارچوب طراحي يا مدول از فضاهاي شهري جهت زنان بود. جامعه مورد بررسي زنان است كه نيازهاي شهري معضلات و كمبودهاي فضا در اجتماع آنان در گذر تاريخ مورد توجه قرار نگرفته بود. طرح پژوهشي كاربردي است. ابزار گردآوري با استفاده از داده هاي كتابخانه اي و پايگاه هاي پژوهشي مرتبط به حوزه معماري و شهرسازي زنان بود. مباني نظري جمع آوري شده با استفاده از روش توصيفي تحليلي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه درگذشته جايگاه و فعاليت زنان در عرصه هاي شهري بيشتر بوده وتعريف مشخص تري داشته است و زنان در آسايش و امنيت به فعاليت هاي روزمره خود رسيدگي مي كردند. برخلاف گذشته در جوامع امروزي عدم توجه به بافت فضاي عمومي و اختصاص دادن مكاني اجتماعي مناسب بانوان، فقدان امنيت را به ارمغان آورده است. در دنياي مدرن حاكم بر جامعه نياز هاي زنان از برنامه هاي شهرسازي و معماري كامل حذف شده و محيط به فضاي كاملاً مردانه اي تبديل شده است. مؤلفه هاي نياز روحي، جسمي، امنيت و تفاوت هاي فيزيولوژيكي بين زنان و مردان از عوامل اصلي و بسيار تأثيرگذار در كيفيت فضاهاي شهري مناسب بانوان محسوب مي شوند. ارتباط اين مؤلفه ها با ضوابط طراحي شهري مي تواند كمك شاياني به ساخت شهر همسو با بانوان و محرك حضور بيشتر آنها در جامعه باشد.