اثربخشي معنويت درماني بر اميدواري و تصور از خود در زنان مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلورزيس

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي معنويت درماني بر اميدواري و تصور از خود در زنان مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلورزيس شهر اصفهان در سال 1397 بود. جامعۀآماري در اين پژوهش شامل كليۀ زنان مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلورزيس مراجعه كننده به بيمارستان الزهرا (س) بودند كه از اين جامعه، 30نفر به شيوۀ هدفمند به عنوان نمونه، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل( هر كدام با 15عضو) قرار گرفتند. طرح پژوهش نيمه آزمايشي همراه با گروه پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل بود. در اين پژوهش جهت گردآوري داده ها از مقياس اميدواري بزرگسالان (اشنايدر،1991) و پرسشنامه تصور از خود بك (1985) استفاده شد. در گروه آزمايش به مدت هشت جلسه (هر جلسه 90 دقيقه) معنويت درماني اجرا شد و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس تك متغيره مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد معنويت درماني بر افزايش اميدواري و تصور از خود بيماران زن مؤثر است.