جايگاه زن در تمدن ساساني براساس شواهد تاريخي و باستان‌شناختي

هدف پژوهش حاضر بررسي جايگاه زن در تمدن ساساني از منظر شواهدِ تاريخي و باستان‌شناختي مي‌باشد. جامعۀ پژوهش شامل نقوش زنان در آثار فرهنگي برجاي مانده از دوران ساساني است. نمونه پژوهش شامل نقش زن در مواد فرهنگي برجاي مانده از عصر ساساني براساس شواهد باستان‌شناختي است. طرح پژوهش توصيفيتحليلي بود. گردآوري اطلاعات به‌صورت كتابخانه‌اي و از طريق فيشبرداري انجام شد و پس از آن به بررسي شواهد برجاي ماندۀ باستان‌شناختي از جايگاه زن در ايرانِ فرهنگي ساساني پرداخته شد و اطلاعات به صورت كيفي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد نقش زن در هنرهاي وابسته به معماري نظير نقاشي، گچ‌بري، پارچه‌بافي، موزاييك وغيره مشهود است و به لحاظِ جايگاه سياسي، زنان از قدرت خوبي در جامعه برخوردار بودند و منابع تاريخي و شواهد باستان‌شناسي نظير سكه‌ها آن را تأييد مي‌نمايد؛ از طرفي ديگر يافت شدن تصوير زنان در ميان اكثر مواد فرهنگي باستان‌شناسي نشان از آن دارد كه احترام به زن و گستردگي فعاليت‌هاي سياسي، اقتصادي وغيره هنر، ديگر خاص دربار و در دستِ اعضاي سلطنتي نيست، بلكه با بهبود يافتن قوانين اجتماعي، زنان از جايگاه و آزادي عمل بهتري در كنار با جامعۀ طبقاتي مردسالار داشتند.