سنجش نگرش و عملكرد دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز نسبت به خوددرماني با دارو

هدف: خوددرماني در دانشجويان به عنوان افراد تحصيل كرده در جامعه يكي از مسائل مهم بهداشتي اجتماعي به شمار مي رود. بنابراين اين پژوهش با هدف سنجش نگرش و عملكرد دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز نسبت به خوددرماني با دارو صورت گرفت. روش ها: اين مطالعه توصيفي مقطعي روي 483 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز، انجام شد. نمونه ها به صورت تركيبي، خوشه ايتصادفي از 4 دانشكده انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد سه قسمتي خوددرماني جمع آوري گرديدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي كاي اسكور، تي تست و آزمون همبستگي پيرسون تجزيه وتحليل شدند. نتايج: ميانگين و انحراف معيار نمره نگرش و عملكرد دانشجويان به ترتيب 98/9 #177;53/24 و 61/1 #177;41/2 بود. تفاوت ميانگين نمره نگرش و عملكرد دانشجويان در رشته هاي تحصيلي مختلف از نظر آماري معني دار بود. همچنين همبستگي بين دو متغير نگرش و عملكرد از نظر آماري معني دار بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج ميانگين نمره نگرش و عملكرد دانشجويان در اين مطالعه در حد بسيار پاييني بود، ازاين رو تدوين برنامه هاي آموزشي مناسب در زمينه خوددرماني موثر مي باشد.