نقش سن و سابقه كار در خستگي، سلامت و بهزيستي اجتماعي كاركنان مطالعه موردي: كاركنان حمل و نقل ريلي ايران

مقدمه: اين مطالعه به بررسي نقش سن و سابقه كار در خستگي، سلامت و بهزيستي اجتماعي (با ملاحظه برخي از متغيرهاي جمعيت شناختي) دركاركنان حمل ونقل ريلي ايران مي پردازد. روش بررسي: 500 نفر از كاركنان حمل و نقل ريلي(راهبران و روساي قطار) بطور تصادفي از جامعه آماري 2400 نفري انتخاب شدند كه 413 نفر از آنها پرسشنامه هاي اطلاعات جمعيت شناختي و عوامل شغلي سازماني را تكميل نمودند. آلفاي كرونباخ پرسشنامه (0/891) و روايي آن از طريق تأييد متخصصان و محاسبه CVI (0/95) برآورد گرديد. تحليل داده ها توسط آزمون همبستگي، t مستقل و تحليل واريانس يكطرفه و با استفاده از نرم افزار SPSS 20 انجام گرفت. يافته ها: نشان داد كه بين سن كاركنان و خستگي در آنها، بين بهزيستي اجتماعي با حقوق، سلامت با سيستم كاري و خستگي، سلامت و بهزيستي اجتماعي با موقعيت شغلي و سايقه كار از لحاظ آماري رابطه معنادار وجود دارد (0/001 p). بعلاوه، بين اين متغيرها و وضعيت تأهل، داشتن فرزند، نوع آموزش گذرانده و سطح تحصيلات كاركنان، تفاوت معناداري يافت نشد. نتيجه گيري: در يك جمع بندي كلي مي توان گفت سن و سابقه كار در كاركنان حمل ونقل ريلي عامل مهمي در بروز خستگي و كاهش سلامت مي باشد.