بررسي تطبيقي جلوه‌هاي دين‌باوري در ديدگاه يونگ و حديقه سنايي

Comparative Study on Manifestations of Religiousness from Jung and Hadiqa by Sanai's Viewpoint

اعتقاد و تأكيد يونگ بر اينكه علم روان‌شناسي بايد توجه خاصي به مسائل ديني مبذول دارد و در اقوال و عقايد مابعدالطبيعه غور كند موجب گرديده است؛ نظرات و ديدگاه وي با ديدگاه شاعران، عارفان و انديشمندان ديني قابليت تطبيق و بررسي داشته باشد. پژوهش حاضر بر آن است كه به اختصار به بررسي منشأ دين و كاركرد مثبت آن در «حديقه» سنايي با تكيه بر نظريه يونگ به طور خاص بپردازد. از اين رو بخش‌هايي از آراء و ديدگاه‌هاي كلي او كه در واقع به مثابه مقدمات و پايه‌هاي تئوري ديني اوست؛ در «حديقه» سنايي كه موضوع اصلي آن دينداري است؛ پيگيري شده است. بدين گونه خواننده به كنه تفكر يونگ درباره دين، كه متأثر از روان‌شناسي غرب است، دست مي‌يابد و به پيوند عميق بين ديدگاه يونگ و عرفان ايراني و به شباهت‌ها و تفاوت‌هاي بنيادين ديدگاه يونگ و سنايي، و نوع جهت گيري ديني آن‌ها پي مي‌برد.

Jung's believes and emphasizes that psychology should pay special attention to religious issues and reflect on metaphysical beliefs which has led to; his views and opinions should be applicable to the views of poets, mystics and religious scholars. The present study aims to briefly survey the origins of religion and its positive function in Sanai 's Hadiqa based on Jung's theory specifically. Hence parts of his general views and opinions, which are in fact the foundations of his religious theory; In "Hadiqah" by Sana'i , the main subject of which is religiosity, has been followed. In this way, the reader achieves Jung 's concept of religion, which is influenced by Western psychology, and discovers a deep connection between Jung's view and Iranian mysticism, and the fundamental similarities and differences between Jung's and Sanai's views, and their religious orientation.