عنوان مقاله :
بررسي تاثير هيدروكسيزين بر خارش بيماران تحت همودياليز
پديد آورندگان :
سليماني ، محسن دانشگاه علوم پزشكي سمنان - دانشكده پرستاري و مامايي، مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري - گروه مراقبتهاي پرستاري ويژه و اورژانس , نبوي ، رحيمه دانشگاه علوم پزشكي سمنان - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه مراقبت پرستاري ويژه , كريمي ، ناديا مركز دياليز سوده - گروه اورولوژي و نفرولوژي , ابراهيميان ، عباسعلي دانشگاه علوم پزشكي سمنان - دانشكده پرستاري و مامايي، مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري - گروه مراقبتهاي پرستاري ويژه و اورژانس
كليدواژه :
نارسايي مزمن كليه , همودياليز , هيدروكسيزين , خارش
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: خارش از مهمترين مشكلات بيماران همودياليزي است، بهطوريكه كمابيش ۶۰% بيماران از آن شكايت ميكنند. قرص هيدروكسيزين يكي از درمانهاي مرسوم براي كنترل خارش ميباشد. هدف اين مطالعه بررسي تاثير قرص هيدروكسيزين بر شدت خارش بيماران همودياليزي است. روش بررسي: اين مطالعه نيمه تجربي پيش و پس آزمون (Design Pretest and posttest) از مهر تا اسفندماه ۱۳۹۵ بر روي ۴۰ بيمار همودياليزي مركز همودياليز سوده تهران كه براساس معيارهاي ورود انتخاب شده بودند، انجام شد. بيماراني كه دچار خارش بودند براي مدت شش هفته قرص هيدروكسيزين با دوز روزانه mg ۲۵، دريافت نمودند. نمره خارش بيماران با استفاده از ابزار بررسي خارش ۵D كه داراي هشت آيتم با مقياس ليكرت (Likert scale) پنج نمرهاي بود و مدت، شدت، گسترش و اثر خارش بر فعاليتهاي روزمره را ارزيابي ميكرد، پيش و پس از درمان مورد بررسي قرار گرفت. يافتهها: يافتهها نشان داد كه بيشتر بيماران مورد مطالعه مرد (۵۵%) با ميانگين سني ۱۱/۵۹ ±۵۵/۹۷ سال بودند و بيشترين علت نارسايي كليه آنها ديابت (۳۷/۵%) بود. ميانگين نمره خارش بيماران پيش از مداخله ۳/۴±۱۶/۷۳ بود كه بيشترين اثر كاهش خارش در آيتم فعاليتهاي اجتماعي (۰/۶±۲/۴۷) بود. پس از مداخله ميانگين نمره خارش ۲/۱۵±۹/۶۵ شد كه كاهش معناداري داشت (۰/۰۰۱ P). يافتهها ارتباط معناداري را بين كاهش نمره خارش با مشخصات بيماران نشان نداد. نتيجهگيري: يافتههاي اين مطالعه نشان داد كه استفاده از قرص هيدروكسيزين صرفنظر از مكانيسم ايجاد خارش در بيماران همودياليزي، ميتواند در درمان خارش بيماران مؤثر باشد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران