بررسي اثر عصاره الكلي كنجد بر ترميم زخم هاي ديابتي موش صحرائي نر نژاد ويستار

زمينه و هدف: ديابت يك ناهنجاري متابوليكي است كه با هيپرگليسمي ناشي از نقص در ترشح انسولين و اختلال در عملكرد پانكراس نمايان مي شود. با توجه به خواص دارويي كنجد، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات آن بر تغييرات هيستومورفولوژي پوست در موش هاي صحرايي ديابتي انجام شد. مواد و روش ها در اين مطالعه 48 سر موش نر نژاد ويستار به 4 گروه (كنترل، شم، تجربي يك، تجربي دو) تقسيم گرديدند. در گروه هاي مورد آزمايش زخمي به مساحت 3 سانتي متر مربع در سمت چپ ستون فقرات ايجاد شد. روند ترميم زخم بصورت ماكروسكوپي بررسي شد. يافته ها زخم گروه هاي ديابتي شده با استرپتوزوسين در مقايسه با گروه سالم ترميم ديرتري نشان داد و التيام زخم در گروه هاي تجربي تيمار شده با عصاره الكلي كنجد نسبت به گروه كنترل از سرعت بيشتري برخوردار بود. نتيجه گيري نتايج حاكي از آن بود كه عصاره الكلي كنجد موجب تسريع ترميم زخم هاي پوستي نمونه هاي سالم و ديابتي مي شود.