تأثير هشت هفته تمرين تركيبي بر قدرت عضلاني، تعادل و ظرفيت عملكردي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

زمينه و هدف :مولتيپل اسكلروزيس يك بيماري مزمن در سيستم اعصاب مركزي است كه مسيرهاي حركتي را تحت تأثير قرار مي دهد و به ضعف و خستگي عضلاني منجر مي شود. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير هشت هفته تمرين تركيبي (مقاومتي و تسهيل عصبيعضلاني گيرنده هاي عمقي) بر قدرت عضلاني، تعادل و ظرفيت عملكردي اين بيماران بود. مواد و روش ها بدين منظور، 37 زن و مرد مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس بصورت هدفمند و تصادفي به دو گروه هدف ( 19 نفر با ميانگين سن 51 /6 ± 53 /34 سال، ميانگين وزن 4/ 13 ± 02 /67 كيلوگرم و درجه ناتواني 21 /1 ± 55 /2) و گروه كنترل ( 18 نفر با ميانگين سن 93 /4 ± 78 /36 سال، ميانگين وزن 13 /10 ± 92 /66 كيلوگرم و درجه ناتواني 97 /0 ± 88 /2) تقسيم شدند. گروه هدف در يك برنامه تمرين تركيبي (تمرين قدرتي و تمرين تسهيل عصبيعضلاني گيرنده هاي عمقي) به مدت هشت هفته شركت كردند. قبل و بعد از پروتكل تمريني، قدرت عضلاني، تعادل و ظرفيت عملكردي بيماران ارزيابي گرديد. براي تحليل داده ها از آزمون t وابسته در سطح معني داري ( 05/P 0 ) استفاده شد. يافته ها نتايج نشان داد هشت هفته تمرين تركيبي موجب افزايش معني دار قدرت عمومي ( 001/P= 0 )، قدرت بالاتنه ( 001/P= 0 )، تعادل پاي برتر ( 003/P= 0 )، تعادل پاي غيربرتر ( 001/P= 0 ) و استقامت راه رفتن ( 001/P= 0 ) شد. همچنين هيچ تفاوت معني داري در فاكتور سرعت راه رفتن ( 12/P= 0 ) مشاهده نشده است. نتيجه گيري يك دوره تمرين تركيبي، منجر به افزايش قدرت، تعادل و استقامت راه رفتن در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس مي گردد. لذا پيشنهاد مي شود اين نوع تمرينات نيز به عنوان بخشي از مداخله درماني در برنامه توانبخشي و بهبود مبتلايان مورد توجه قرار گيرد.