اولويت هاي پژوهش در آموزش از ديدگاه مسئولين و صاحب نظران آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

زمينه و هدف كمبود منابع پژوهشي ايجاب مي كند براي رسيدن به سطح قابل قبولي از سلامت، از آنها بيشتر در طرح هاي پژوهشي داراي اولويت استفاده شود. از اين رو هدف مطالعه حاضر تعيين اولويت هاي پژوهش در آموزش، از ديدگاه مسئولين و صاحب نظران آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد مي باشد. مواد و روش ها در مطالعه توصيفي حاضر كه از دسته پژوهش هاي نظام سلامت مي باشد، با همكاري تمامي افراد كليدي و صاحب نظران حوزه آموزش دانشگاه ( 21 نفر )، اولويت هاي پژوهش در آموزش استخراج گرديد. به منظور طراحي فرم نيازسنجي، عناوين و حيطه هاي پژوهشي و معيارهاي امتيازدهي با روش بارش افكار، شناسايي و با روش دلفي تكميل و نهايي شدند. براي تعيين اولويت ها، از فرم نيازسنجي تدوين شده استفاده و مهم ترين گزينه با محاسبه جمع امتيازات هر حيطه تعيين شد. يافته ها در مجموع 24 مورد به عنوان مهم ترين اولويت هاي پژوهش در آموزش دانشگاه در سه حيطه برنامه ريزي آموزشي، مديريت آموزشي و ارزشيابي آموزشي بدست آمدند. اولويت هاي تعيين شده به ترتيب امتيازات عبارتند از: مهارت هاي باليني، هزينه اثربخشي در آموزش، برنامه ريزي آموزشي، آموزش سرپايي، عملكرد اساتيد، نيازهاي آموزشي دانشجويان، شيوه هاي ياددهي و يادگيري در آموزش پزشكي، مهارتهاي ارتباطي و .... نتيجه گيري ارائه اولويت هاي پژوهش در آموزش علاوه بر هدايت موضوعات پژوهشي پيشنهادي به سوي موارد مرجح، چنانچه مورد توجه سياست گذاران، داوران و تصويب كنندگان طرح هاي پژوهشي نيز قرار گيرد مي تواند بعنوان ابزاري جهت استفاده بهينه از منابع مالي محدود در راستاي كاربردي كردن پژوهش ها مورد استفاده قرار گيرد.