مطالعه بافت‌‌شناسي آنژيوژنز درماني به روش مهندسي بافت در رت: نقش ماست‌سل‌ها و پلاكت‌‌ها در القاء آنژيوژنز

مقدمه: بيماري هاي عروق محيطي در اثر قطع جريان خون در اندام ها ايجاد مي شود. ماست سل ها و پلاكت ها با القاء آنژيوژنز و افزايش رگ زايي ممكن است موجب تسريع در بهبود شرايط ايسكمي موضعي شوند. هدف از مطالعه حاضر كمك به پيدا كردن روش درماني مؤثر براي بهبود شرايط ايسكمي موضعي، در محل قطع شريان راني مي باشد. مواد و روش ها ۳۰ قطعه رت نر سفيد نژاد Wistar به ۶ گروه آزمايشي كه همگي شامل حيوانات دچار ايسكمي بودند بطور تصادفي تقسيم شدند (۵=n): گروه كنترل ايسكمي: برش در محل شريان راني و برداشت به طول mm۵، گروه كنترل محلول فسفات بافر (PBS): به منطقه برش PBS اضافه گرديد، گروه كنترل كيتوزان (CHIT): به منطقه برش محلول كيتوزان اضافه گرديد . گروه تجربي پيوند ماست سل (CHIT/Mast cells): به منطقه برش محلول كيتوزان و ماست سل (6^10×times;1) اضافه شد. گروه تجربي پيوند پلاكت (CHIT/plat): به منطقه برش محلول كيتوزان و پلاكت (6^10×times;13) اضافه گرديد. گروه تجربي پيوند پلاكت و ماستسل (CHIT/plat/Mast cells): به منطقه برش محلول كيتوزان، 6^10×times;13 پلاكت و ماست سل (6^10×times;1) اضافه شد. يافته ها آناليز داده هاي مربوط به تراكم عروق و هيستومورفومتري روز ۷ بعد از جراحي صورت گرفت. ميانگين تعداد عروق خوني در گروه CHIT/Mast افزايش معني داري نسبت به ساير گروه هاي آزمايشي نشان داد (p ۰/۰۵). ميانگين مربوط به تعداد عروق متوسط و بزرگ در گروه CHIT/Mast بطور مؤثري بيشتر از گروه هاي كنترل بود (p ۰/۰۵). نتيجه گيري استفاده از ماست سل ها در مهندسي بافت مي تواند پيشنهادي با رويكرد جديد در راستاي آنژيوژنز درماني تلقي شود، كه قادر به ارائه بهبود روند رگزايي در موارد ابتلا به بيماري هاي عروق محيطي باشد.