تاثير 8 هفته تمرين مقاومتي چند مفصله و تك مفصله بر برخي از فاكتورهاي انعقادي و خوني مردان جوان فعال

مقدمه تغييرات و عدم تعادل در سيستم هموستاز، يكي از علل اصلي حملات قلبي است. اطلاعات ناهمسويي درباره تاثير انواع تمرين ورزشي به ويژه تمرينات مقاومتي بر فاكتورهاي انعقادي وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر 8 هفته تمرين مقاومتي چند مفصله و تك مفصله بر برخي فاكتورهاي انعقادي و خوني مردان جوان فعال بود. مواد و روش ها 30 آزمودني (2026 سال) با آرايش تصادفي در گروه هاي كنترل (10n=)، تمرين مقاومتي تك مفصله (10n=) و تمرين مقاومتي چند مفصله (10n=) توزيع شدند. گروه هاي تجربي به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه پروتكل هاي تمريني مخصوص را انجام دادند. براي تعيين طبيعي بودن داده ها از آزمون شاپيروويلك و جهت محاسبه مقادير تغييرات در دو پروتكل از آزمون تحليل كوواريانس و در صورت معني دار بودن از آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته ها تمرين مقاومتي تك مفصله و چند مفصله تاثير معني داري بر تعداد پلاكت ها داشته است (0/001 p). نوع پروتكل و تمرين مقاومتي تاثير معني داري بر پهناي توزيع پلاكتي نداشته است (0/34=P). براساس يافته ها مي توان گفت هر دو نوع تمرين، تاثير معني داري بر هماتوكريت و سديمانتاسيون گلبول قرمز داشته است (=0/001P) و بطور كلي تاثير فعاليت مقاومتي صرف نظر از نوع آن بر هماتوكريت و سديمانتاسيون گلبول قرمز موثر بود (0/003=P و 0/001 p). نتيجه گيري 8 هفته تمرين مقاومتي باعث كاهش سطح تعداد پلاكت ها و همچنين كاهش هماتوكريت و كاهش سديمانتاسيون گلبول قرمز مي شود كه نشان دهنده كاهش احتمال خطرات قلبي عروقي حين اجراي فعاليت هاي ورزشي است.