ارزيابي شاخص‌‌هاي كيفي آب زيرزميني دشت مشهد با استفاده از تكنيك‌‌هاي زمين‌‌آمار و GIS

مقدمه كيفيت منابع آب شرب رابطه تنگاتنگي با بهداشت و سلامت جامعه دارد. جهت اندازه گيري و پهنه بندي پارامترهاي كيفي منابع آب مي توان از GIS استفاده نمود تا به سهولت اطلاعات ذي قيمتي به فعالان بخش سلامت جامعه ارائه گردد. در مطالعه حاضر برخي شاخص هاي مهم كيفي منابع آب زيرزميني بخش مركزي شهرستان مشهد اندازه گيري و پهنه بندي گرديد. مواد و روش ها در پژوهش حاضر شاخص هاي كيفيت آب شامل TDS، TH، سولفات، كلر،pH و سديم در پهنه اي شامل 1580 چاه آب اندازه گيري گرديد. سپس داده ها وارد محيط GIS شده و با استفاده از روش كريجينگ پهنه بندي شد. يافته ها شاخص كل مواد جامد محلول در %60 از منابع آب زيرزميني منطقه و شاخص سختي آب در %81 از سطح كل منطقه از استاندارد ملي ايران فراتر رفته است. در خصوص شاخص سديم تنها %3 از محدوده و در شاخص كلريد %6 از محدوده كه عمدتاً در جنوب شهر مشهد و بخش هاي كوچكي در شمال غرب مشهد واقع اند از استاندارد فراترند. شاخص سولفات نيز در بيش از %9 منطقه مورد مطالعه در شرايط نامساعد قرار دارد. وضعيت شاخص pH منطقه مناسب بود. نتيجه گيري نتايج بدست آمده و نقشه ها نشان مي دهد شرايط كيفي منابع آب زيرزميني مخصوصاً در دو شاخص TDS و TH در بخش هاي جنوبي شهر مشهد نامناسب ارزيابي مي گردد. اين مسئله با تراكم بالاي جمعيت در اين منطقه و عدم زهكشي مناسب مرتبط است. لازم است استفاده از منابع آب زيرزميني در نواحي بحراني محدود شده و منابع آب سالم جايگزين براي مصارف شرب در اين مناطق تعريف شود.