نقش هسته قوسي هيپوتالاموس در تنظيم اخذ غذا (مطالعه مروري)

مقدمه: هسته قوسي محل همگرايي نورون هايي در قاعده هيپوتالاموس و مجاورت بطن سوم و برجستگي مياني است، كه نقش محوري در جامعيت دهندگي به پيام هاي مربوط به تنظيم اخذ غذا دارد. بر پايه نقش ويژه هيپوتالاموس در كنترل اخذ غذا، هدف از مطالعه مروري حاضر بررسي نقش واسط هسته قوسي در تنظيم اخذ غذا بوده است. مواد و روش ها در سال 2016 در مطالعه حاضر، مقالات مرتبط منتشر شده با موضوع در پايگاه هاي اطلاعاتي معتبرPubMed, Web of Science Scopus, Elsevier, Springer, Science Direct, SID با استفاده از جستجوي سيستماتيك با كليدواژه هاي استاندارد، در بازه زماني 1998-2016 استخراج و فهرست منابع مقالات شناسايي شده جهت يافتن مقاله هاي بيشتر بررسي گرديد. يافته ها هسته قوسي شامل جمعيت هاي نوروني حاوي نوروپپتيد Y، پپتيد مرتبط با آگوتي، گابا و هورمون محرك ملانوسيتي است. اين نورون ها كه عمدتاً در بخش شكمي مياني واقع شده اند، تا ساير هسته هاي هيپوتالاموس كشيده شده و در كنترل تغذيه و افزايش يا كاهش اخذ غذا مؤثرند. هسته قوسي از طريق برجستگي مياني به پيام هاي محيطي تعادل انرژي دسترسي دارد زيرا اين ناحيه توسط سد خونيمغزي، محافظت كامل نمي شود. نتيجه گيري طبق مطالعات، هسته قوسي مكاني است كه برخي نوروترانسميترها اثرات افزاينده يا كاهنده بر اخذ غذا را در پستانداران و پرندگان ايجاد مي كنند. لپتين، انسولين، هورمون محرك ملانوسيتي و سروتونين دريافت غذا را مهار و نوروپپتيد Y، پپتيد مرتبط با آگوتي، نوسيسپتين ارفانين FQ و گابا اخذ غذا را تحريك مي نمايند. البته بعضي مانند Ghrelin عملكرد دوگانه دارند بصورتيكه در پستانداران اخذ غذا را تحريك و در پرندگان مهار مي كند.