تعيين محل رخداد فرسايش خندقي بر اساس آستانه ژئومرفولوژيك و عوامل موثر بر آن(مطالعه موردي: چم‌ژاب دره‌شهر، ايلام)

فرسايش خندقي از مهمترين فرسايش هاي آبي است كه موجب تخريب اراضي و بر هم خوردن تعادل در اراضي مي گردد. تخريب اراضي، بر هم خوردن منظر زمين، تعادل اكولوژيك و به مخاطره افتادن منابع زيستي، از جمله مواردي است كه پژوهش در مورد فرسايش خندقي را گريز ناپذير و الزامي مي كند. اين مطالعه با هدف تعيين آستانه توپوگرافي و گسترش خندق و همچنين پيش بيني مناطق مساعد تشكيل فرسايش خندقي انجام شده است. بدين منظور 36 خندق در منطقه مورد مطالعه انتخاب و پس از تفكيك داده ها، ميزان تاثير عوامل كاربري اراضي، انواع مكانيسم فعال براي ايجاد و گسترش خندق و روش مورد استفاده براي استخراج داده هاي سطح و شيب با استفاده از عكس هاي هوايي، اندازه گيري صحرايي و تحليل هاي GIS مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد مقدار ضريب تبيين از 162/0 به 214/0 براي داده هاي كاربري اراضي كشاورزي افزايش يافته است. اما براي داده هاي كاربري اراضي رها شده اين مقدار برابر 043/0 و غير معني دار(54/0) بدست آمد. با توجه به ضريب تبيين 267/0 براي داده هاي حاصل از اندازه گيري صحرايي و مقدار 162/0 براي داده هاي حاصل از برآوردهاي GIS مي توان گفت با وجود معني داري هر دو رابطه (در سطح 5 درصد) اما استفاده از روش صحرايي و اندازه گيري مستقيم نتايج بهتري را ارائه خواهد داد. علاوه بر اين، توانايي مدل براي پيش بيني مناطق مساعد تشكيل خندق با استفاده از منحني ROC مورد بررسي قرار گرفت. سطح زير منحني ROC برابر با 748/0 محاسبه گرديد و نشان داد كه مدل از توانايي مناسبي براي پيش بيني مناطق مساعد تشكيل خندق برخوردار است.